Wasted Minds Η Πόλη

Η πόλη γέμισε φουγάρα η μέρα βάφτηκε σταχτιά
μες στο καπνό και την αντάρα που να βρω μια ζεστή ματιά, που να βρω μια

ζεστή ματιά...

Αρρωστημένο ψέμα μου ανατολή και γέρμα μου, αλήθεια μου μισή, ανάσα μου

και αίμα μου, κέρνα μου, το πιο μεγάλο σου φόβο εγώ φιλιώνω με αυτά που

πόνο έχουνε μόνο, δε μετανιώνω ρε ουρανέ μου θυμάσαι, αυτά τα χρόνια

που περάσαμε μη τα λυπάσε, αν θέλεις νασαι αυτο που χρόνια ορίζω, αρχή

και τέλος μέσα σε ότι ξορκίζω, μη μου θυμώνεις μη με κοιτάς μαυτά τα

μάτια, νιώθω κουρέλι σε χίλια κομμάτια, ας τα γινάτια, πιάσε το χώμα

και κοίτα, ασε με απόψε να ανταμώσω τη νύχτα, μέσα απο τόσους χαλασμούς

βρήκες χιλιάδες θυσαυρούς, περνάει πάλι στο άβατο ο νους, μέσα στην πόλη

που το κακό σε παγώνει υποκρισία απλώνει και ο καπνός σε τελιώνει

Η πόλη γέμισε φουγάρα η μέρα βάφτηκε σταχτιά
μες στο καπνό και την αντάρα που να βρω μια ζεστή ματιά, που να βρω μια

ζεστή ματιά...

Μες στο καπνό τα μάτια δακρύζουν, ψάχνω ματιές που καρδιά μου

σ’αγγίζουν, φάτσες γνωστές περαστικές αγνοούν ενώ σε γνωρίζουν,

οχλαγογία, η πόλη γεμάτη ανθρώπους που κρύβουν θηρία, απόγνωση κύριο

συνάισθημα που οδηγεί μετά στην ανία, και κάπου εκεί, βρισκω διαφυγή

μονάχος χαζεύω τα πλοία, ψάχνω φωτιά για να ζεσταθώ αφού όλα μου

μοιάζουνε κρύα, κι η νεολαία τρύπιο κορμί που βυθίζεται μέσα στο ψέμα,

ανάσα καρδιά μου ζητάς σαν ξεχνάς στο σώμα μου να δώσεις αίμα φτάνει στο

τέρμα, κορμιά κουρασμένα ιερόδουλων ερωτευμένα, τα νιάτα με ναρκωτικά

της σάρκας απόλαυση και η αγάπη στο τέρμα πεθένει, μια υπογραφή που

λέει χαμογέλα απλά για να μένει, φωτιά αναμένη στο σκότος για να

φωτίζεται αυτός ο τόπος, απόγνωση αδιαφορία και ώθηση στην απομόνωση,

νόθεψα τα όνειρα και έτσι επώδυνα χάθηκα μέσα στη μόλυνση, κάπου στα

αστέρια, τα λίγα όμορφα ξέφυγαν απτη μιζέρια, πάντα υπάρχουν χείροτερα,

γιαυτο μη κλες απλά χαμογέλα...

Η πόλη γέμισε φουγάρα η μέρα βάφτηκε σταχτιά
μες στο καπνό και την αντάρα που να βρω μια ζεστή ματιά, που να βρω μια

ζεστή ματιά...