Κάτω απ’ τα γεφύρια σαν βραδιάζει,
πέφτει ένας αλήτης και πλαγιάζει,
από τη ζωή κυνηγημένος,
μέσα στα κουρέλια του χωμένος.

Ζούσε μέσα σε πλούτη και παλάτια,
μα τον εγελάσανε δυο μάτια,
πήρε τον κατήφορο μοιραία
κι έχει την κατάντια του παρέα.

Κάτω απ’ τα γεφύρια σαν κοιμάται,
μιαν αγάπη πάντοτε θυμάται,
το γλυκό και ψεύτικο φιλί της
κι όλο σιγοκλαίει ο αλήτης.