Έξω βρέχει και λυπάμαι γιατί πάλι σε θυμάμαι,
έξω βρέχει κι ένας πόνος με πληγώνει που `μαι μόνος
κι όλο σκέφτομαι που να `σαι τώρα
και μισώ του χωρισμού την ώρα
κι ένα δάκρυ από τα μάτια σιγοτρέχει,
έξω βρέχει.

Σβήνω, γιατί βαθειά πονώ
σβήνω γιατί δεν λησμονώ
δέρνουν το δόλιο μου κορμί
πίκρες κι αναστεναγμοί.

Ό,τι κι αν είπα, δεν είπα ούτε ένα ψέμα,
πόσο νοστάλγησα ένα σου βλέμμα,
κάθε φορά να `ξερες πως δακρύζω
ένα πορτραίτο σου κρυφά σ’ αντικρίζω.

Έξω βρέχει και λυπάμαι γιατί πάλι σε θυμάμαι,
έξω βρέχει κι ένας πόνος με πληγώνει που `μαι μόνος,
κι όλο σκέφτομαι που να `σαι τώρα
και μισώ του χωρισμού την ώρα
κι ένα δάκρυ από τα μάτια σιγοτρέχει,
έξω βρέχει, έξω βρέχει.