Μη μου ζητάς να χωρέσω
στις μικρές σου σιωπές
εγώ σαν το σκυλί θα τριγυρνάω
θα φέρνω βόλτα τις παλιές μου γειτονιές
και τους χαμένους ποιητές θα ξενυχτάω
Και θα σφυρίζω στα μπαλκόνια
των κοριτσιών που δε μεγάλωσαν ποτέ
που ξαγρυπνάνε με τ’ αστέρια στα μαλλιά τους
που λένε όχι στις παλιές τους ενοχές
κι έχουν τις θάλασσες κρυμμένες στη ματιά τους

Άγριος χειμώνας ξημερώνει
σαρώνει ο άνεμος το χτες
τσακάλια ουρλιάζουν στις γωνιές
όταν νυχτώνει
Κι εσύ ένα σώμα ραγισμένο
στον τελευταίο σου χορό
κλείνεις τα μάτια στη φωτιά
που σε κυκλώνει

Μη μου ζητάς να χωρέσω
στη δική σου ζωή
σκουριάσανε τα ρούχα κι οι ιδέες
μοιάζει ατέλειωτη η δική μου εκδρομή
τώρα που οι φίλοι σου διπλώσαν τις σημαίες
Και θα επιστρέφω στις αλάνες
μ’ ένα χωνάκι παγωτό και δυο γκαζές
κι οι τρύπιες τσέπες μου θα στάζουν παραμύθια
για τα παιδιά που δε μεγάλωσαν ποτέ
που ψάχνουν τ’ όνειρο
στης πόλης τα σκουπίδια