Πήρες την ομπρέλα και το μπλε παλτό
χάραξες δυο λέξεις στον καθρέφτη
χείλη που σφραγίζουν
βήμα στο κενό
χρώματα που αλλάζουν καθώς φεύγεις

Χάνεσαι στου δρόμου την κλειστή στροφή
οι σκιές τρομάζουν στο σκοτάδι
πρόσωπα σβησμένα
μέσα στη βροχή
το κορμί σου πνίγει ένα χάδι

Δεν ήσουν φως
δεν ήσουν ψέμα
ήσουνα χάρτινο πανί
Δεν ήσουν φως
δεν ήσουν ψέμα
ήσουνα έρωτας γυαλί
Κόρη του ανέμου είσαι εσύ

Πάνω σου περνάνε γκρίζα φορτηγά
προβολείς σ’ ανάβουν και σε κλείνουν
πλοία νυσταγμένα
χάνονται μακριά
θάλασσες που πίσω τους σ’ αφήνουν

Πίσω στον καθρέφτη έμεινε το χθες
λόγια του Σεπτέμβρη ραγισμένα
μνήμες που χορεύουν
σε αργές στροφές
χρώματα θολά και παλιωμένα

Δεν ήσουν φως
δεν ήσουν ψέμα
ήσουνα χάρτινο πανί
Δεν ήσουν φως
δεν ήσουν ψέμα
ήσουνα έρωτας γυαλί
Κόρη του ανέμου είσαι εσύ