Ήταν χειμώνας, βροχή και κρύο
κι εσύ σαν ήλιος στου μυαλού μου το τοπίο,
να `ξερες πόσο σε αγαπούσα,
δεν το κατάλαβες ούτε για μια στιγμή.

Και τώρα κοίτα με λοιπόν, καμάρωσέ με,
δες τι κατάφερες μέσα σε μια βραδιά,
στάσου σαν να `σουνα εδώ και κοίταξέ με
δες πως πεθαίνει μια καρδιά.

Ήσουν για μένα όλη η ζωή μου,
μόνο σ’ εσένα είχα δώσει την ψυχή μου
κι ήρθε ένα βράδυ, μου `πες θα φύγω,
αδιαφορώντας αν σκοτώνεις μια ζωή.

Και τώρα κοίτα με λοιπόν, καμάρωσέ με,
δες τι κατάφερες μέσα σε μια βραδιά,
στάσου σαν να `σουνα εδώ και κοίταξέ με
δες πως πεθαίνει μια καρδιά.