Αχ, δεν μπορώ, πώς να σ’ το πω
η σιγουριά της αγκαλιάς σου είναι μαρτύριο
γιατί ποθώ σ’ έναν γκρεμό
να γεφυρώνει η καρδιά με το μυστήριο.

Πηγαίνω μοναχός
μα ο δρόμος οδηγός
μου δείχνει τα περάσματα
με βγάζει απ’ τα χαλάσματα
Να φύγω λαχταρώ
αχ, για να λυτρωθώ
του κόσμου όλα τα θαύματα
να με ξυπνούν χαράματα.

Αναζητώ ένα ρυθμό
που η ψυχή δεν έχει κρατητήριο
και θέλω να απαλλαγώ
απ’ της συνήθειας το αργό βασανιστήριο.

Και περπατώ στον κόσμο αυτό
σαν μετανάστης που δεν έχει διαβατήριο
και δεν μπορώ να σου χρωστώ
της συντροφιάς σου τ’ ακριβό το εισιτήριο.