Ζούμε σ’ ένα κόσμο
που `χει πάθει βλάβη
μοιάζει με καράβι
δίχως μηχανή
Κι ίσως αν οι βλάβες
δεν διορθωθούνε
να τον καταπιούνε
οι ωκεανοί

Δε μ’ ενδιαφέρει
αν η γη γυρίζει
και γιατί γυρίζει
με ρυθμό αργό
Κι αν θα σταματήσει
δε μ’ ενδιαφέρει
μου κρατάς το χέρι
και γυρίζω εγώ

Είσαι αυτό που θέλω
το `χω καταλάβει
είσαι ό,τι μ’ ανάβει
και με λειτουργεί
Ο δικός μου κόσμος
το γλυκό σου στόμα
το ζεστό σου σώμα
η δική μου γη

Κάτι λέει συμβαίνει
με της γης τη σφαίρα
μέρα με τη μέρα
χάνει μια στροφή
Κι ίσως σταματήσει
αν δεν βρουν τα λάθη
και μοιραία θα `ρθει
η καταστροφή

Δε μ’ ενδιαφέρει
τι θα πάθει ο κόσμος
κι αν χαθεί συντόμως
δε μ’ απασχολεί
Κι έστω κι αν βουλιάξει
τι με νοιάζει εμένα
τώρα έχω εσένα
και μου πάει πολύ

Είσαι αυτό που θέλω
το `χω καταλάβει
είσαι ό,τι μ’ ανάβει
και με λειτουργεί
Ο δικός μου κόσμος
το γλυκό σου στόμα
το ζεστό σου σώμα
η δική μου γη

Δε μ’ ενδιαφέρει
αν η γη γυρίζει
και γιατί γυρίζει
με ρυθμό αργό
Κι αν θα σταματήσει
δε μ’ ενδιαφέρει
μου κρατάς το χέρι
και γυρίζω εγώ