Απ’ τα υπόγεια του Άδη
πιο βαθύ σκοτάδι
δε σε τρομάζει

Λευκή φτερούγα φυτρώνει
κάθε στιγμή σε χρεώνει
κι όλο σου τάζει

Μονόκερως είσαι ή λαγός
όπως πέφτει το φως
δεν μπορώ να διακρίνω

Μονόκερως είσαι ή λαγός
μες στου κύκλου το φως
σ’ αγαπώ μα σε κρίνω

Βαρειά κουρτίνα σε κλείνει
στην σκοτεινή σου οδύνη
σε συντροφεύει

Απ’ το σκισμένο της σώμα
μες στου θηρίου το στόμα
που αργοσαλεύει

Μονόκερως είσαι ή λαγός
όπως πέφτει το φως
δεν μπορώ να διακρίνω

Μονόκερως είσαι ή λαγός
μες στου κύκλου το φως
σ’ αγαπώ μα σε κρίνω