Όταν ο χρόνος πιο πολύ με πνίγει
Όταν η ανάσα του θανάτου με τυλίγει
Κι όταν η νύχτα ρίχνει πάλι βαρύ το μαύρο της πέπλο
Φέρνω κοντά μου τη δικιά σου μορφή για να αντέχω

Στην πιο σκοτεινή μου στιγμή είσαι εκεί
Την ώρα που ο χρόνος μικραίνει
Τα μάτια μου κλείνω πριν έρθει η αυγή
Πριν γίνουμε πάλι δυο ξένοι

Όταν οι σκέψεις χορεύουν στο μυαλό μου
Όταν παλεύω να βρω τον εαυτό μου
Κι όταν κοιτάω μέσα από γρίλιες σκυφτός κι ελπίδα δεν έχω
Θυμάμαι τότε που δειλά μου ‘χες πει να αντέχω

Όταν γυρνάω κι αγγίζω το σκοτάδι
Όταν δεν ξέρω αν θα ζήσω αυτό το βράδυ