Την ώρα που`σβησε το φως
κι άναψαν τα σκοτάδια
έπεφτε το κορμάκι σου
και το`χτιζα με χάδια.

Αν θα ραγίσω, θα κοπείς
κι αν σπάσω πάλι θα χυθείς
και θα σε πιει το χώμα.
Σ`έχω χτισμένη ζωντανή
μέσα στην ίδια μου φωνή
και στο δικό μου σώμα.

Σ`ανέβαζα σκαλί σκαλί
με την ψυχή στο στόμα
από το χάδι στο φιλί
και πιο ψηλά ακόμα.