Στα μυστικά του έρωτα
με ταξιδεύεις φως μου
και βγαίνω μες στα ξέφωτα
και τις χαρές του κόσμου
καινούργιος κι αναμάρτητος
σαν να μην έχω ζήσει
λες κι ο καιρός ο άδικος
να μ’ έχει λησμονήσει.

Στα πιο ψηλά καμπαναριά
του κόσμου μ’ ανεβάζεις
κι από δωμάτια κλειστά
στον ουρανό με βγάζεις.

Στα χέρια σου τα δίκοπα
τους φόβους μου θα ρίξω
γιατί από σένα τίποτα
δεν έχω πια να κρύψω.

Στα πιο ψηλά καμπαναριά
του κόσμου μ’ ανεβάζεις
κι από δωμάτια κλειστά
στον ουρανό με βγάζεις.