Όταν οι φίλοι έρχονται σηκώνεται αέρας
της μοναξιάς το τέρας
μερεύει στη ματιά
τα λόγια τους γλυκό κρασί
να πιει όλη η παρέα
τα μάτια του Μορφέα
να μείνουν ανοικτά.

Γιατί οι στιγμές προτού χαθούν,
πριν γίνουν αναμνήσεις
το μονοπάτι παίρνουνε
που χάραξε η καρδιά.

Το σούρουπο ανταμώνουνε
για να τις αγαπήσεις
κι όταν γίνουν ανάμνηση
τις νοσταλγείς ξανά.

Όταν οι φίλοι φεύγουνε
συνήθως ξημερώνει
της μοναξιάς το χιόνι απλώνει στη ματιά
τα λόγια τους παρηγοριά
και η ψυχή καθρέφτης
γιατί κανένας ψεύτης
δε ζει αληθινά.