Ποιος ήξερε της μοίρας μου το τόξο
κι ήταν θεός στη γέννα μου παρών
σ’ ένα χειμώνα τη ζωή μου να στριμώξω
με μια κατάρα εκ γενετής στο διαπασών

Ποιος έκοψε το πλάνο μου απ’ το "πάμε"
με δίχως ήχο και εικόνα να βρεθώ
σαράντα χρόνια στα μουγκά και τώρα νά `μαι
μ’ ένα φιλμάκι μου κι εγώ ν’ αυθαιρετώ

Κι έφτιαξα μόνος μου θεούς
καινούργιους και χρωματιστούς για ν’ αγαπήσω
σαράντα χρόνια απ’ την αρχή
χωρίς στημένη προσευχή να προσκυνήσω

Κι έφτιαξα κόλπα και εφέ
και μπήκα σ’ όλα τα καρέ να το γλεντήσω
σαράντα χρόνια απ’ την αρχή
σ’ αυτή την έγχρωμη βροχή να πλατσουρίσω

Μου πέφτει λόγος για ό,τι γίνει
περιαυτολόγος με πλήρη ευθύνη
δίνω μονάχα σ’ ό,τι μου δίνει
κι αν με προσέξεις έχω ομορφύνει