Ο δρόμος κάθε νύχτα μοιάζει
σινεμά και μας τους δυο προβάλλει
το μυαλό μου πάει χάνεται
και από την τρέλα ποιος να με βγάλει

Τρελαίνομαι μ’ακολουθούν σκιές
όπου βρεθώ με κυνηγούν δικές σου ματιές
έχεις γεννηθεί για να με καις
Τρελαίνομαι που είσαι να με δεις
βάζω φωτιά στο δισταγμό για να ξαναρθείς
δωσ’μου πριν χαθώ φιλί ζωής, φιλί ζωής

Ο δρόμος τη δική παίρνει τη μορφή
κι εγώ πού θα πας φωνάζω
το μυαλό μου πάει χάνεται
και πρέπει να στο πω πως δε τη βγάζω

Τρελαίνομαι μ’ακολουθούν σκιές
όπου βρεθώ με κυνηγούν δικές σου ματιές
έχεις γεννηθεί για να με καις
Τρελαίνομαι που είσαι να με δεις
βάζω φωτιά στο δισταγμό για να ξαναρθείς
δωσ’μου πριν χαθώ φιλί ζωής, φιλί ζωής