Μαζί μου έχασες, μου λες, τόσον καιρό
ενώ η ζωή μας είναι λίγη, τόσο λίγη,
λες πως κουράστηκες και θέλεις να χαρείς
το κάθε τι πρωτού η νιότη σου να φύγει.

Μαζί μου έχασες, μου λες, τόσον καιρό
ενώ η ζωή σαν το νερό κυλάει και τρέχει,
λες πως βαρέθηκες και θέλεις ν’ ανοιχτείς
σ’ άγνωστους κόσμους που τραβάει όποιος αντέχει.

Φύγε λοιπόν, τρέξε να ζήσεις,
τρέξε, τον κόσμο, τους ανθρώπους να γνωρίσεις,
κι εγώ εδώ να σ’ αγκαλιάσω θα προσμένω
όταν γυρίσεις σαν πουλάκι λαβωμένο.

Μαζί μου έχασες, μου λες, τόσον καιρό
ενώ η ζωή σαν το νερό κυλάει και τρέχει,
λες πως βαρέθηκες και θέλεις ν’ ανοιχτείς
σ’ άγνωστους κόσμους που τραβάει όποιος αντέχει.

Φύγε λοιπόν, τρέξε να ζήσεις,
τρέξε, τον κόσμο, τους ανθρώπους να γνωρίσεις,
κι εγώ εδώ να σ’ αγκαλιάσω θα προσμένω
όταν γυρίσεις σαν πουλάκι λαβωμένο.