Να το δελφίνι κόβει προπέλα στα δυο!
Χώρα – καμίνι, ενδυμασία – μαγιό.
Μέσα στη μήτρα τέρας γεννιέται μικρό!
Τώρα τα λύτρα! βλέμμα – σκληρό.

Φόβος! Δεν κάνω βήμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!

Ήρεμος τρόμος μέσα μου κυριαρχεί.
Κάθαρσης δρόμος φέρνει την αντοχή!
Άλμα στον Άδη κάνω εγώ, έλα μαζί.
Δεν είναι χάδι στόμα – βυζί.

Φόβος! Δεν κάνω βήμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!

Κάβα του πάθους: δάκρυα, ιδρώτα πουλά.
Μόνο ο άνους πάνω στη γη γελά.
Ήπειροι όλοι βούλιαξαν στο βυθό.
Το πιστόλι στον κρόταφο!

Φόβος! Δεν κάνω βήμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!