Σαν τροχονόμος σε μια πόλη αδειανή
ο εαυτός μου ψάχνει κλίση να σου δώσει.
Μ’ έχεις αδειάσει με μια κίνηση απλή
σ’ ένα μαρτύριο που δεν λέει να τελειώσει.

Ξένοι λοιπόν, δυο ξένοι τώρα εσύ κι εγώ.
Έτσι νομίζεις. Στην ουσία είμαι δικός σου.
Τη μέρα φεύγεις και τη νύχτα είσαι δω.
Πώς να σε διώξω, πώς να γίνω παρελθόν σου.

Φρίκη
Μαζοχιστικές μανίες να καλούν το φάντασμά σου.
Φρίκη
Και ο ίσκιος μου προδότης να φλερτάρει τη σκιά σου.

Ξέρω πως αύριο πάλι θα μασκαρευτώ,
θα λέω ανέκδοτα στους φίλους να γελάσουν
σε μια προσπάθεια λίγο ν’ απαγκιστρωθώ
από τα θέλω μου που πάν’ να με βιάσουν.

Φρίκη
Μαζοχιστικές μανίες να καλούν το φάντασμά σου.
Φρίκη
Και ο ίσκιος μου προδότης να φλερτάρει τη σκιά σου.