Ο κόρακας ο Αλέκος
για άλλο ένα έτος
ήρθε στα ποστάλια μας
Εθύμωσε ο Αλέκος
μας έκραξε και φέτος
για τα μαύρα χάλια μας

Είδε με απελπισία
τη μεγάλη αδικία
και την υστεροβουλία
μέσα στα κεφάλια μας

Πρόσεξε και το γινάτι
πως δεν έχει μείνει κάτι
για το χρήμα με μανία
τρέχουνε τα σάλια μας

Και είπε: άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
τι είπε; άνθρωπος ανθρώπου μάτι!

Ο κόρακας ο Αλέκος
εξέφυγε και φέτος
από την παγίδα μας

Ο μαύρος ο Αλέκος
πιο μαύρη είδε φέτος
τη μικρή πατρίδα μας

Κοίταξε με αγωνία
την ατέλειωτη κακία
τόση αδιαφορία
και τα παρακάλια μας

Για ένα σπίτι σαν παλάτι
καίμε δάση από ελάτη
καταστρέφουμε με βία
και τα ακρογιάλια μας

Και είπε: άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
τι είπε; άνθρωπος ανθρώπου μάτι!

Στο βωμό για ευτυχία
όλα γίνονται θυσία
πίνουμε την αμαρτία
σκέτη στα μπουκάλια μας

Θέλει να ρωτήσει κάτι
που τελειώνει η απάτη
κι η φρικτή υποκρισία
τα κακά τα χάλια μας

Και είπε: άνθρωπος, ανθρώπου μάτι!
τι είπε; άνθρωπος ανθρώπου μάτι!