Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της νύχτας
και της λησμονιάς;
Με τα κλαδιά της δάφνης
στα χέρια σας

Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
το φρούριο έπεσε

Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της πίκρας
και της Παναγιάς;
Με την ελπίδα στα ξίφη
και στ’ άρματα

Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
ο ήλιος σκοτείνιασε

Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της πέτρας
και της Λευτεριάς;
Με την κραυγή της μάχης
στα στήθια σας

Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
Πού πάτε, πού πάτε λοιπόν;
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
και το Χριστό ακόμα προδώσανε