Μην ανάβεις το φως,
εγώ φεύγω διαρκώς,
δε στεριώνω.
Έχω τόση φυγή
που αν μου δώσουν τη γη,
θα τους πω να μ’ αφήσουνε μόνο.

Πες μου
πώς τελειώνει μι’ αγάπη
δίχως πίκρα και δάκρυ,
για βρες μου.
Ποιος το δίκιο του χάνει
σ’ ένα σφάλμα που κάνει,
για πες μου.

Μην ανάβεις το φως,
είν’ ο κόσμος σκληρός,
δεν ταιριάζω.
Στον καθρέφτη μου μπρος
ώρες μένω βουβός
κι όλο αλλάζω μορφή να μη μοιάζω.

Πες μου
πώς τελειώνει μι’ αγάπη
δίχως πίκρα και δάκρυ,
για βρες μου.
Ποιος το δίκιο του χάνει
σ’ ένα σφάλμα που κάνει,
για πες μου.