Η αγάπη ξαποσταίνει
το τανγκό δεν περιμένει
απ’ τον ώμο πιάσε με
στα ουράνια φτάσε με
χελιδόνι κάνε με!

Άκου το κρασί που ρέει
άκου το βιολί που κλαίει
ο παράξενος χορός
είναι του έρωτα γιατρός
στις καρδιές μας θυρωρός!

Στης ζωής μου τα δωμάτια
έκρυψα τα δυο σου μάτια
μα όσο κι αν τα μελετώ
και τους κήπους τους πατώ
ξέρω, δε θα τα χαρώ!

Στης ζωής σου τα παλάτια
κρύβεις μια καρδιά κομμάτια
από τ’ άδεια βλέμματα
των καιρών τα ρεύματα
κι από τα μπερδέματα!

Η ζωή είναι μυστήρια
κι εσύ για τριάντα αργύρια
μ’ αγοράζεις, με πουλάς
στα σκοτάδια με τραβάς
τα όνειρά μας τα χαλάς.

Το τανγκό μοιάζει με χώρα
που ασυλία βρήκαν τώρα
ένα βιαστικό φιλί
θρύμματα από γυαλί
γράμμα που δε θα σταλεί.

Κι όσο η τρομπέτα ουρλιάζει
ο χορός βιβλίο μοιάζει
στις σελίδες του θα μπεις
θα `σαι όταν θα γραφτείς
η ιστορία μιας στιγμής.

Θα `ναι αιώνια αυτή η στιγμούλα
και αόρατη κλωστούλα
που απ’ αυτήν θα κρατηθεί
και σφιχτά θα γαντζωθεί
μια καρδιά που σε ποθεί.

Κι ο χορός σαν σταματήσει
τους παλμούς μας σαν φορτίσει
θα σκορπίσουμε ξανά
θα χαθούμε ξαφνικά
δυο χαλίκια σ’ αμμουδιά.