Σαν εννιάχρονα παιδιά, που κάνουν βόλτες με τα ποδήλατά τους
Που ξεστομίζουν βρισιές στα κλεφτά
Και που τσακώνονται για να δείξουν τη μαγκιά τους
Έτσι νιώθω, κάποιες φορές και θέλω πίσω στα χρόνια εκείνα να γυρίσω
Να ξαναζήσω φιλίες κι έρωτες
Κι όλα όσα γνώρισα απ’ την αρχή να τα γνωρίσω

Θέλω να πω το «σ’ αγαπώ» και να ‘ναι αληθινό
Θέλω ν’ ανοίξω τα φτερά, στο παραμύθι να κρυφτώ
Θέλω τα πάντα να τα δω με μάτι παιδικό
Στα όνειρά μου μια βραδιά να την ξαναδώ

Σαν εννιάχρονα παιδιά, που μιλάνε στους αόρατούς τους φίλους
Που ονειρεύονται με μάτια ανοιχτά
Σαν Δον Κιχώτες, πολεμάνε με τους μύλους
Έτσι νιώθω, κάποιες βραδιές και μονάχος μου σε κλάματα ξεσπάω
Κάθε Σεπτέμβρη πριν αρχίσουν οι βροχές
Σαν παιδί λίγη ζεστασιά ζητάω

Θέλω να πω το «σ’ αγαπώ» και να ‘ναι αληθινό
Θέλω ν’ ανοίξω τα φτερά, στο παραμύθι να κρυφτώ
Θέλω τα πάντα να τα δω με μάτι παιδικό
Στα όνειρά μου μια βραδιά να την ξαναδώ

Σαν εννιάχρονα παιδιά που γνωρίζουν την άγρια όψη της ζωής
Που μια κοιμούνται με μάτια ανοιχτά
Σε μια αθωότητα που χάθηκε νωρίς…