Νύχτα χλωμή
στα παλάτια σου στάζαν καημοί
κι ήρθα και πλάγιασα, άγιασα.

Χόρτασα χάδι απ’ την έρημο,
χόρτασα κι άγριο απ’ τον άνεμο φιλί.

Νύχτα χλωμή
στα φεγγάρια σου στάζει η τιμή
μ’ όσα πανάκριβα θα `κρυβα.

Πάρε με
στη φτωχιά σου αγκαλιά την υγρή
με τα στήθια γυμνά,
Κι όλη μου η ζωή
στο βωμό σου ας καεί ταπεινά.

Χόρτασα
με τα μάγια σου να δένω την ψυχή
καρδιά.