Ίχνη, φωνές
Ανάσες, στιγμές το βράδυ αυτό, κεφάλι σκυφτό
Αέρας φυσά, ξεφεύγει και πάει
και μόνο εγώ θα μείνω εδώ
Εδώ σαν το δέντρο που έχει ριζώσει
και δίπλα του άλλο δε λέει να φυτρώσει

Ψηλά, το κεφάλι ψηλά
Ψηλά, θα βγουν πάλι φτερά
Ψηλά θα πετάξω, θα φύγω να ψάξω
αυτούς που δε ζουν χαμηλά
και χτίσαν σπίτι ψηλά
να βλέπουν τον κόσμο δειλά
δειλά να αγαπάει, δειλά να πονάει
δειλά να ανασαίνει, δειλά

Λόγια βαριά, χάδια θεριά
και μια φωνή θλιμμένη, χλομή
Κομμάτια γυαλί
νερό χρυσάφι και μια ψυχή, λιωμένο κερί
Κερί που μερόνυχτα μένει αναμμένο
δε ξέρω τι ψάχνω και τι περιμένω