Σε κοιτώ να γελάς, μα δες
δυο φωτιές είναι αρκετές
η βραδιά, στάχτη και φτερά να βγάλει
πιάνεις το ποτήρι, σηκώνεις το κεφάλι
Τι να θες, δυο ψυχές δειλές
δεν μπορούν μόνες να απορούν
το φιλί, πόσο ακριβά κοστίζει
όταν το μυαλό τους απ’ το αλκοόλ γυρίζει

Μα δε σε ξέρω κι όσα θες
μόλις το αύριο γίνει χθες
μη μου πεις ότι δεν είναι αρκετά
και σβήνει η φωτιά ξανά
Ξαναγυρίζεις στο κενό
σε κάποιο γκρίζο ουρανό
μα η μέρα αυτή θα έρθει να μας πει
τι κρύβει αυτή η σιωπή, τι κρύβει αυτή η σιωπή

Συζητάς με τον διπλανό και ζητάς δεύτερο ποτό
δεν μπορώ άλλο να σκεφτώ τι τρέχει
πήρε να χαράζει, κι ο νους μου
δεν το αντέχει τώρα πια
Ξέρω θα χαθώ, η καρδιά μου κρύβει έναν βυθό
που διψά για γλυκές στιγμές
και σπάω, στέκομαι μπροστά σου κι αμέσως σε φιλάω