Πώς μπορείς,
και γίνεσαι δάκρυ στα μάτια μου πάλι,
πώς μπορείς,
και γίνεσαι πόνος τα βράδια μου, πες μου,
πώς μπορείς,
μη μου λες πως ήρθε το τέλος, τα όνειρα μένουν,
έχουμε τόσα πολλά, πολλά που μας δένουν.

Τίποτα δεν έχει ακόμα τελειώσει,
τη χαριστική βολή μη μου δώσεις,
δεύτερη φορά δε θ’ αφήσω να με πληγώσεις.

Πώς μπορείς,
και χάνεσαι όταν σε νοιάζομαι, πες μου,
πώς μπορείς,
να φεύγεις κι εγώ σε χρειάζομαι, πες μου,
πώς μπορείς,
μη μου λες πως ήρθε το τέλος, τα όνειρα μένουν,
έχουμε τόσα πολλά, πολλά που μας δένουν.

Τίποτα δεν έχει ακόμα τελειώσει,
τη χαριστική βολή μη μου δώσεις,
δεύτερη φορά δε θ’ αφήσω να με πληγώσεις.