Δε μ’ αγγίζει ο καιρός
είμαι φωνή που ξεσπάει
όλα μου βγαίνουν εμπρός
κι η τύχη μου μου τη σπάει.

Μα δε μ’ αγγίζει το φως
είμαι σκιά που γλιστράει
βγαίνω τις νύχτες βουβός
γιατί ο ήλιος πονάει.

Περνώ την Όλγας γυμνός
κάτι φριχτό μου συμβαίνει
νιώθω από χθες πιο τρελός
κι η τρέλα μου μ’ αρρωσταίνει.

Θεέ μου, τι νύχτα κι αυτή
πόσο θολά μοιάζουν όλα
έχω δυο χέρια μακριά
όπως κι ο Τιραμόλα.

Λέω "Καλά όλα αυτά"
μα φεύγουνε τα χρόνια
απ’ τις Συκιές που ήμουν χθες
βρέθηκα στην Ομόνοια.

Στη δύση η ανατολή
και στο βορρά πήγε ο νότος
να κάνω υπομονή
ή άδικος ο κόπος;

Θεέ μου, τι μέρα κι αυτή
πόσο γλυκά μοιάζουν όλα
σ’ ένα παγκάκι σκυφτός
ρουφάω μια coca cola.