Το βράδυ παίρνεις τα βουνά
και το πρωί κοιμάσαι,
βαρέθηκες, τη φάτσα σου
να βλέπεις, να θυμάσαι,
κανένας πια δε σ’ αγαπά,
κανείς δε σ’ αγκαλιάζει
κι εσύ φωνάζεις στα βουνά,
χέστηκα, δε με νοιάζει.

Γιατί εσύ, γιατί εγώ,
γιατί και όλοι οι άλλοι,
γιατί να είμαστε εδώ,
γιατί σ’ αυτό το χάλι.

Το βράδυ παίρνω τα βουνά
και το πρωί κοιμάμαι,
κοιτάω κι εγώ τη φάτσα μου,
τη βλέπω και λυπάμαι,
το χάλι μου έχω όπως κι εσύ,
όμως για να στο λέω,
δεν ξέρω αν μου `φταιξε η ζωή
ή αν εγώ της φταίω.

Γιατί εσύ, γιατί εγώ,
γιατί και όλοι οι άλλοι,
γιατί να είμαστε εδώ,
γιατί σ’ αυτό το χάλι.

Γιατί να είμαστε εδώ,
γιατί σ’ αυτό το χάλι.