Απ’ το πάθος μου παλεύω να σωθώ,
η αρρώστια μου για σένα θα με φάει,
ούτε υπάρχει πια αντίδοτο γι’ αυτό
δις εις θάνατον, Θεός να σε φυλάει.

Ντρέπεται ο χάρος την ψυχή μου να την πάρει,
την απονιά σου τη φοβήθηκε κι αυτός,
έλα καρδιά μου, της ζωής μου μακελάρη,
φριχτός ο θάνατος του έρωτα, φριχτός.

Η ζωή μου σαν την πέτρα στο γκρεμό,
είσαι ρίγος που το σώμα μου περνάει,
η φυγή σου, ένα όνειρο κακό,
που τις νύχτες απ’ τον ύπνο με ξυπνάει.

Ντρέπεται ο χάρος την ψυχή μου να την πάρει,
την απονιά σου τη φοβήθηκε κι αυτός,
έλα καρδιά μου, της ζωής μου μακελάρη,
φριχτός ο θάνατος του έρωτα, φριχτός.