Όταν σε έφτυνα στο πρόσωπο
για τις χυδαίες και ανήθικες εμπνεύσεις σου
ποιος να μου το `λεγε πως σήμερα θα ζέσταινες
με λόγια αγάπης εκλεκτά τις κρύες νύχτες μου;

Όταν για σένα έλεγα ψέματα
και σε αποκαλούσα "διαφθορέα των παιδιών μου",
ποιος υπολόγιζε πως σήμερα θα ήταν
το όνομά σου χαραγμένο στο θρανίο μου;

Όταν σου φόραγα αγκάθια στα μαλλιά σου
και σε λιθοβολούσα και σε σκότωνα,
ποιος διανοούνταν πως μια μέρα θα κρεμόταν
ο θάνατός σου πάνω απ’ το κρεβάτι μου;

Ήμουν εγώ αθώος όταν σε δίκαζα,
για να σε ονομάσω εγκληματία;
Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποίημα,
τιτλοφορούνταν ατυχώς
"Το μόνο έγκλημα είναι η υποκρισία"