Ψίθυροι στο σκοτάδι
ανάσες στη σιωπή
και μοναχά το χάδι
τα πάντα θα σου πει.

Φιλί που δεν αντέχει
και γίνεται λυγμός
στις φλέβες το αίμα τρέχει
σαν πυρετού σφυγμός.

Για μια στιγμή ν’ ανοίξει
για μας ο ουρανός
ψηλά θα μας τραβήξει
γυμνούς μέσα στο φως.

Στο διάστημα χαμένοι
δίχως προορισμό
ήλιοι ζευγαρωμένοι
στον ίδιο αστερισμό.

Μου κόβεις το κεφάλι
κι ακόμα σπαρταρώ
και με ποτίζεις πάλι
τ’ αθάνατο νερό.

Κρατιέμαι απ’ το κορμί σου
μην πέσω και χαθώ
στα βάθη της αβύσσου
να μη ξαναβρεθώ.

Για μια στιγμή ν’ ανοίξει
για μας ο ουρανός
ψηλά θα μας τραβήξει
γυμνούς μέσα στο φως.

Στο διάστημα χαμένοι
δίχως προορισμό
ήλιοι ζευγαρωμένοι
στον ίδιο αστερισμό.

Μας απειλούν ακόντια
άνεμοι μας φυσούν
γύρω τριγύρω δόντια
το σπίτι μας μασούν.

Χτυπήματα στην πόρτα
του κόσμου οι φωνές
καπνίζουνε τα χόρτα
και σβήνουν οι φωτιές.

Για μια στιγμή ν’ ανοίξει
για μας ο ουρανός
ψηλά θα μας τραβήξει
γυμνούς μέσα στο φως.

Στο διάστημα χαμένοι
δίχως προορισμό
ήλιοι ζευγαρωμένοι
στον ίδιο αστερισμό.