Το κράτος στήθηκε στα όρια της πλατείας
για να προλάβει κάθε τι αναρχικό,
εσύ βγαλμένη από σκέρτσο τρικυμίας
στέκεις ανάλαφρα στης μπύρας τον αφρό.

Πίνω στα όρθια δυο χρόνια απουσίας,
στημένης βίας μ’ ενδοφλέβια πυρά,
όταν βραδιάζει, απ’ το μπαλκόνι της Πυθίας
πηδάω πρώτος να σου φέρω δανεικά.

Επέτειος δύο παραλλήλων
με φόντο εσένα στο κενό,
στην πρώτη κόπια των δελτίων
έχεις το κράτος χορηγό.

Βγαίνουν οι πρώτοι απ’ τη Ριβιέρα και ρωτάνε
ποιοι τραγουδάνε και ποιοι μένουν σιωπηλοί,
ποιο σπρέι άδειασε στους τοίχους που ζητάνε
να μείνει όρθιο το Rock του ποιητή.

Ο μαύρος μέθυσε κι αρχίζει να χορεύει,
σπάνε μπουκάλια τα παιδιά στο χώμα αυτό,
το κράτος τα `χασε και κάνει να επέμβει
αύριο θα `χουν οι αυξήσεις τοκετό.

Επέτειος δύο παραλλήλων
με φόντο εσένα στο κενό,
στην πρώτη κόπια των δελτίων
έχεις το κράτος χορηγό.