(Λάκης Παπαδόπουλος)
Έφτιαξα κεφάλι ακούγοντας πάλι το τραγούδι μου,
με το break στη μέση και το φουλάρι στο λαιμό
Αίσθηση μαγική, αίσθημα τολμηρό το τραγούδι μου,
με την πονηριά στο στίχο και τη θηλιά στο μηρό

Τρέμει η γης όταν παίζεται το τραγούδι μου,
φτιάχτηκε να γεμίζει με τρέλα τα υπόγεια,
τη λαμαρίνα σπάει από τους δαγκωμένους οργανισμούς,
καίγεται ο ενισχυτής όταν παίζεται το τραγούδι μου.

(NiVo)
Κάνω βόλτες κάθε βράδυ στους διαδρόμους του μυαλού μου
γιατί απόψε είμαι μόνος κι έχω διάφορα στο νου μου
Μια μικρή, μικρή σκιά έχει γίνει πια μεγάλη
κι ένα παλιό τραγούδι, ακούγεται και πάλι
Απόψε στο ραδιόφωνο θ’ ακούσεις τη φωνή μου
Θες δε θες θα κάνεις βόλτα στους διαδρόμους του μυαλού μου
Αν πάλι νιώσεις την ανάγκη να πετάξεις μακριά
πρέπει ν’ ακούσεις το τραγούδι μου ακόμα μια φορά
Οι φωνές έρχονται βράδυ και ξυπνάνε συνειδήσεις,
τις ακούς πιο δυνατά από τη μεριά της Δύσης
Ιστορία γράφουν μόνο οι μικρές οι γειτονιές
πάντα μόνο με πράξεις, όχι λόγια και φωνές

Τρέμει η γης όταν παίζεται το τραγούδι μου,
φτιάχτηκε να γεμίζει με τρέλα τα υπόγεια,
τη λαμαρίνα σπάει από τους δαγκωμένους οργανισμούς,
καίγεται ο ενισχυτής όταν παίζεται το τραγούδι μου.

(Λάκης Παπαδόπουλος)
Δε σε έχω πια ανάγκη λουλούδι μου,
θα πάρω βαθιές αναπνοές στο μουχλιασμένο μπουντρούμι μου,
Δε σε έχω πια ανάγκη αγγελούδι μου
Δίαβολε! Δεν μπορεί κανείς να τη βρει με το τραγούδι μου.