Δρόμος του μεταξιού
δρόμος της αγάπης κεντημένος
εσύ κοιτάς αλλού
κι εγώ κοιτώ εσένα μαγεμένος.

Ζεστός καφές
αχνίζει ανάμεσά μας
να οι πληγές
κλωστές στο κέντημά μας
όλα γράφονται εδώ.

Ο δρόμος της αγάπης είναι δρόμος ανοιχτός
κυλάει ο χρόνος
περνάει απ`την έρημο, πηγαίνει προς το φως
κυλάει ο χρόνος.

Η ρώμη του μυαλού
και της καρδιάς η δίψα μας πηγαίνει
παλμός καραβανιού
ως την παλμύρα ήμασταν δυο ξένοι.

Κοιμήσου εδώ
κι αύριο πάλι ξεκινάμε
στην έρημο
οι ανήσυχες ψυχές γυρνάνε
θα`μαι δίπλα σου εγώ.