Μπαινοβγαίνω μεσ’ στο σπίτι
και με δέρνει ο καημός,
πρώτη νύχτα που ‘χεις φύγει
κι έχω μείνει μοναχός.

Βλέπω το προσκέφαλό σου,
να ‘ναι άδειο και ορφανό,
πως θα ξημερώσω απόψε,
συλλογιέμαι και πονώ.

Πήρες όλα σου τα ρούχα
σαν τον κλέφτη βιαστική,
δεν το πίστευα ποτέ μου
πως θα φτάσεις ως εκεί.