Ήτανε κάποτε μια αγάπη
παραμύθι μαγικό
ήταν άνοιξη κι Απρίλης
κ μπορούσες να με στείλεις
'κει ψηλά στον ουρανό
πριν ξεσπάσει η καταιγίδα
τόσα θαύματα που είδα
μ’ είχαν κάνει όλον τον κόσμο ν’ αγαπώ

Ο χειρότερος εχθρός μου
είναι πια ο εαυτός μου
που δε λέει να σε ξεχάσει
και το δρόμο μου να βρω
στα ποτάμια που `χω κλάψει
παίρνω όρκο ιερό
το χειρότερο εχθρό μου
αχ αυτόν τον εαυτό μου
να αρχίσω κάποια μέρα ν’ αγαπώ

Ήτανε κάποτε λατρεία
σ’ ένα σπίτι εσύ κι εγώ
δυο φεγγάρια στην αυλή του
και τ’ αστέρια στη σκεπή του
ένα όνειρο να ζω
πριν ξεσπάσει η καταιγίδα
τόσα θαύματα που είδα
μ’ είχαν κάνει όλον τον κόσμο ν’ αγαπώ

Ο χειρότερος εχθρός μου
είναι πια ο εαυτός μου
που δε λέει να σε ξεχάσει
και το δρόμο μου να βρω
στα ποτάμια που `χω κλάψει
παίρνω όρκο ιερό
το χειρότερο εχθρό μου
αχ αυτόν τον εαυτό μου
να αρχίσω κάποια μέρα ν’ αγαπώ

το χειρότερο εχθρό μου
αχ αυτόν τον εαυτό μου
να αρχίσω κάποια μέρα ν’ αγαπώ