Μα τι σου λέω ο τρελός, μα τι σου λέω
και δίκιο να `χω, θα μου πεις εσύ πως φταίω.

Έτσι έχει μάθει η καρδιά σου κι έτσι κάνει,
στο απροχώρητο τις νύχτες να με φτάνει,
όποτε θέλεις φεύγεις κι όταν θες γυρίζεις
και τη δική μου την αγάπη μηδενίζεις,
αχ, να μπορούσες μια στιγμούλα να με νιώσεις,
στην αγκαλιά σου μια γωνίτσα να μου στρώσεις.

Μα τι σου λέω ο τρελός, μα τι σου λέω
και δίκιο να `χω, θα μου πεις εσύ πως φταίω,
είναι καλύτερα να ζω στη μοναξιά μου
παρά να σ’ έχω και να είσαι μακριά μου.

Έτσι έχεις μάθει στη ζωή σου κι έτσι κάνεις,
τον ίδιο δρόμο στην αγάπη να τον χάνεις,
σαν μία πόρτα έχεις κάνει την ψυχή μου
και την ανοίγεις όταν θες να ζεις μαζί μου,
μα τι σου λέω και τι πράγματα ζητάω,
αφού μια νύχτα πάλι μόνος θ’ αγαπάω.

Μα τι σου λέω ο τρελός, μα τι σου λέω
και δίκιο να `χω, θα μου πεις εσύ πως φταίω,
είναι καλύτερα να ζω στη μοναξιά μου
παρά να σ’ έχω και να είσαι μακριά μου.