Ο δείχτης έδειχνε οχτώ
στου κόσμου το ρολόι
τα μάτια σου τα σκοτεινά
γεμάτα με παράπονα
στο χείλι σου τ’ αφίλητο
βαρύ το μοιρολόι.

Περαστικός κι αμίλητος
κι απ’ τη ζωή φευγάτος
ή ο Θεός θα `ν’ άδικος
ή θα ‘ν’ ο κόσμος σκάρτος.

Περπάτησα, περπάτησα
μα πώς να σταματήσω
οι δρόμοι μαγικές κλωστές
έχουν τις βόλτες τους κλειστές
σε σένανε με φέρνουνε
και με γυρίζουν πίσω.

Περαστικός κι αμίλητος
κι απ’ τη ζωή φευγάτος
ή ο Θεός θα `ν’ άδικος
ή θα ‘ν’ ο κόσμος σκάρτος.