Όπως το έρημο πουλί
ψάχνω να βρω μίαν αυλή
κι είν’ όλα γκρεμισμένα
και κάνω τάμα στο Χριστό
να ‘χω για σε σπίτι ζεστό
ρούχα σιδερωμένα.

Η νύχτα ρίχνει παγωνιά
κι ο ουρανός μαύρα πανιά
χτυπάνε τα ταμπούρλα
σε γράψανε για τα νησιά
μα σβήσανε τα θαλασσιά
τα μάτια σου στα Βούρλα.

Είν’ η καρδιά σαν αετός
κι ο κόσμος άδεια κιβωτός
έλα για να με πάρεις
να πάμε παραλιακά
εκεί που καίν’ βεγγαλικά
και κλαίει ο Βαρδάρης.