Ότι κι αν γίνει
ό, τι κι αν είναι αυτό
καλή καρδιά πες μάτια μου
πες το και γραφτό.

Σου είχα πάντα στη ζωή μου αδυναμία
ιδρώτα μου κι αναπνοή κι επιθυμία
Τώρα ξεσπάει φωτιά
σε βράχια ξύλινα.

Τον άνθρωπο που τον λυγάς και σ’ αφήνει
σαν άνθρωπο ετούτη η γύμνια τον ντύνει
α, ρε καρδιά.

Ό,τι κι αν λέμε
κόντρα στην αντοχή
θαμπή στεριά αχ κι άρρωστη
θα’ ναι κάθε αρχή.

Παραθυράκι η ζωή χωρίς μια θέα
κι η καληνύχτα σαν πληγή του Προμηθέα
τέλος κι αρχή, αρχή
για τόσο τίποτα.