Τη μαμά μου λένε ΜΗ
ΠΡΕΠΕΙ λένε τον πατέρα
κι η μεγάλη τους στοργή
με κουράζει νύχτα μέρα.

Ίδια στο σχολείο κι άλλα
θα `ναι βλέπεις τυχερό μου
ΠΡΕΠΕΙ λένε τη δασκάλα
κύριο ΜΗ το δάσκαλό μου.

Η γιαγιά μου κι ο παππούς
η νονά κι ο θειός κι η θεία
ΜΗ και ΠΡΕΠΕΙ, τους ακούς;
Κοίτα μια... συνωνυμία!

ΜΗ αυτό, δεν ΠΡΕΠΕΙ τ’ άλλο
Μη εκείνο, τούτο ΠΡΕΠΕΙ
Τι μπελά βρήκα μεγάλο!
Δεν είναι Θεός που βλέπει;

Είμαι το παιδί του ΜΗ
και του ΠΡΕΠΕΙ ο κανακάρης
Φταίω, πείτε μου πολύ
λίγο αν είμαι και γκρινιάρης;