Ποτέ δε θα συναντηθούν
ξανά τα βλέμματά μας
κι ούτε ποτέ θα γλυκαθούν
οι πόνοι μου από σένα.

Μα όπου πάω κι όπου σταθώ
θα ’χω στα μάτια τη ματιά σου.
Μα όπου πας κι όπου σταθείς
θα ’χεις τον πόνο μου μαζί σου.

Ήμουν δικός σου, ήσουν δική μου,
μα τώρα άλλος σ’ αγαπά
και κόβει απ’ τον κήπο σου
ό, τι εγώ έχω σπείρει.

Απ’ την καρδιά σου ένα παιδί
μου λέει στερνό αντίο.
Στερνό αντίο λέω κι εγώ
και φεύγω πικραμένος.

Έρχομαι απ’ τα μπράτσα σου,
δεν ξέρω προς τα πού να πάω.
Κι απ’ τα βαθιά σου ένα παιδί
γονατισμένο μας κοιτάζει.