Η αγάπη σου αφηρημένη
γι’ αυτό και τίποτα δε μένει
και πριν ο κύκλος της περάσει
εσύ είσαι κιόλας σ’ άλλη φάση

Δεν έχει μείνει από το πάθος
ούτε σημάδι ούτε ένα λάθος
αλώβητος έρχεσαι φεύγεις
τι να ‘ναι εκείνο που γυρεύεις;

Καθένας μόνο στη ψυχή του
νιώθει το πώς και το γιατί του
και πάντα κατά βάθος ξέρει
το κάθε βήμα τι θα φέρει

Όμως όσοι έχουν αγαπήσει
και τον εαυτό τους λησμονήσει
έστω για μια φορά μονάχα
τι άλλο να θέλουν τώρα τάχα;

Χώμα, νερό, φωτιά κι αέρα
τα έχουνε νιώσει πέρα ως πέρα
τα υλικά της ευτυχίας
και της κρυμμένης τους αιτίας

Καθένας μόνο κι η ψυχή του
νιώθει το πώς και το γιατί του
και πάντα κατά βάθος ξέρει
το κάθε βήμα τι θα φέρει

Τόσα μυστήρια πώς να ανοίξω
μόνο την πάχνη τους θα αγγίξω
όμως δε θα ‘θελα να μείνω
με γεύση απ’ το όνειρο εκείνο

Δεν ήταν εύκολο κι ωστόσο
γυρίζω για να σ’ αθωώσω
και για να φτιάξω ακόμα ένα
απ’ τα τραγούδια μου για σένα

Εσύ μονάχα κι η ψυχή σου
ήξερε τότε το γιατί σου
μακάρι πια τα περασμένα
να ‘ναι διάφανα για σένα

Γιατί καθένας στη ψυχή του
νιώθει το πώς και το γιατί του
και πάντα καταβάθος ξέρει
το κάθε βήμα τι θα φέρει