Χρωστάω στον εαυτό μου ένα ταξίδι
στου πηγαδιού της ήττας μου τα βάθη.
Θα` ναι θαρρώ το τελευταίο μου παιχνίδι.
Θα παριστάνω ότι ψάχνω για χρυσάφι.

Θα κάνω βόλτες στους υπόνομους της σκέψης.
Τους αρουραίους της στα μάτια θα κοιτώ.
Κάπου θα χάνομαι στη λάμψη κάποιας έξης.
Στον εαυτό μου και σε κείνη θα μιλώ.

Δε θα φοβάμαι πια τ` ωραίο πρόσωπό της
κι ας έχει πριν την ώρα του γεράσει.
Σ` ένα βαλσάκι τρυφερό, ολοδικό της
θα την κρατώ όταν η φωνή μου θα σωπάσει.

Κι όταν θα φτάσει αργά η ώρα για να φύγω
θα μαϊμουδίσω και δειλά θα αρνηθώ.
Θα κρύψω πάλι την τιμή στο παραλίγο
Κι απατημένος θα αναζωπυρωθώ.

Σα χαμαιλέοντας θ’ αλλάζω το πετσί μου.
Θα ονειρεύομαι ταξίδια αλλότρια.
Κι έτσι όπως έκανα τους μύθους μου ζωή μου
θα τους πουλάω τώρα σ` άλλη αγορά

Στη ράχη μου θα κουβαλώ τη μουσική μου.
Θα μ` αγαπάει όποιος για λίγο αγαπά.