Στου Βίγια τον παλμό και του Φραντσίσκο
το άσθμα από του όπλου την κλαγγή
σ` αναζητώ, σε χάνω και σε βρίσκω
και ξαναρχίζω πάντα απ` την αρχή.

Η ιστορία σου τιμές δεν έχει
κι ενός αλήτη είναι η ζωή
που του` ναι αδιάφορο αν λιάζει ή βρέχει
κι έχει γι` ασήμι την αναπνοή

Στα δυο σκυλιά σου μόνο να` σαι αφέντης
και δούλος να` σαι μόνο στην αυγή
που με το φως της έρχεσαι και φεύγεις
πριν να χαθείς σε ρότα μυστική.

Κάρλο... Κάρλο...
Η ισχνή η μορφή σου τη ζωή μου ταράζει
Κάρλο... Κάρλο...
Το τελευταίο σου βήμα χίλια δώρα μου τάζει
Κάρλο...