Η ζωή μας μαυρισμένη
κι η καρδιά μας τρυφερή
μουδιασμένη, μουχλιασμένη
μες στ’ ανήλιαγο κελί.

Ξεκλειδώνουν και κλειδώνουν
μα η καρδιά μας λαχταρά
τους συντρόφους που παλεύουν
για να σπάσουν τα δεσμά.

Φυλακές, κρεμάλες, δίκες,
την ορμή μας δε λυγούν
θα ανατείλει κάποια μέρα
οι λαοί να κυβερνούν.