Έχουν τα κορμιά σημάδια και πτυχές,
έχουν της αγάπης χάδια και φωνές,
όσο κι αν αλλάζουν χέρια κι αγκαλιές
θα μυρίζουν τους παλιούς τους έρωτες.

Να τα λύσω τα μαλλιά μου στη βροχή,
η ανάσα κι η μιλιά μου προσευχή,
ουρανέ να με σηκώνεις την αυγή
να κοιτάζω από το βράχο μου τη γη.

Χάρισέ μου μια αγκαλιά,
μονοπάτι να σε έφτανα,
να `μουν λίβας και φωτιά
τον καημό να έκαιγα.

Το παράπονο του ανέμου στα πουλιά
πως μαραίνονται τα φύλλα στα κλαδιά,
να σου ντύσω με μετάξι την καρδιά
να μη φύγει και πετάξει μακριά.

Χάρισέ μου μια αγκαλιά,
μονοπάτι να σε έφτανα,
να `μουν λίβας και φωτιά
τον καημό να έκαιγα.