Στον τραχύ τον αγώνα της ειρήνης
με μια φλόγα μια καρδιά
πολεμούν και δίνουνε όρκο οι γυναίκες
να μην ξανανάψει πόλεμου φωτιά.

Μαύρες, Κίτρινες κι Άσπρες ενωμένες
δρόμο ανοίγουνε πλατύ
να περάσει ολόφωτη η ειρήνη
και χαράς τραγούδια ν’ αντηχούν στη γη.

Σκύβει η μάνα στην κούνια του παιδιού της,
του χαμογελάει γλυκά
και του λέει πόλεμο δε θα γνωρίσεις,
δεν θ’ αφήσουμε ν’ ανάψει πια φωτιά.