Πέρα στου γκρεμού τον κάμπο
στου παιδιού τον κόσμο να`μπω
μια ιαχή που φτάνει από μακριά.

Πώς να βγω να πω στον κόσμο
τούτη η γης μυρίζει δυόσμο
του κελαρυσμού η ψιλή χροιά.

Τα κρύβει απ`τους σοφούς
τα δείχνει στα παιδιά
απ`όπου κι αν τα`χεις για πες μας
αργά τις λέξεις μια μια.

Κι η γλώσσα γυρνάει και λέει
πεύκο σανό κι ουρανί
τι έργο να παίζεται αλήθεια
πάνω σ`αυτή τη σκηνή.

Μια ριξιά παιδιού στα ζάρια
κάτω απ`τα πυκνά βλαστάρια
γράφει ένα σκοπό που ζει μακριά.

Βγαίνει ο φθόγγος απ`το κέρας
στ`ουρανού πετά το πέρας
μια καλή ανάμνηση φυλά.

Κοπέλες με τσαπέλες σύκα
μη νογάτε μαύρα ή άσπρα
ποντίκια τρων της μοίρας τα γραφτά,
κόκκινα και πράσινα
θα σας καλωσορίζει η μέρα
που λόγια ψάχνει αυτή χρωματιστά.